Het leven begint op het moment waarop je je niets meer aantrekt van wat andere mensen over je denken (Godfried Bomans).

MIJN VERHAAL OVER DATING FRAUDE


Ik zie nog het gezicht van die politieagente voor me bij de aangifte toen ik het bedrag noemde waarvoor ik me had laten oplichten…zoveel geld! Voor mij lag dat iets anders. Okay, het was natuurlijk vréselijk zoveel geld als ik had weggegeven, maar het verlies van mijn geliefde was veel erger. En mijn gedroomde toekomst was weg! Ik stond er weer alleen voor. Verschrikkelijk vond ik dat! Ik was kapot van verdriet en heb heel wat afgejankt op de wc. Niet te hard, want dan zouden de buren gealarmeerd raken en misschien vragen wat er was. Ik kon er met niemand over praten, zeg. Stel je voor! Ik schaamde me rot. Hoe kon ik nou zo stom zijn?! Ik had toch bij dat eerste telefoontje met hem al gehoord dat ie een Aziatisch accent had en dus helemaal geen Amerikaan kon zijn? Waarom heb ik toen niet gelijk het contact verbroken?! Ik wilde te graag dat het waar was! Hij was de ideale man. Zo liefdevol en attent. Altijd ‘my love’ zeggen en vragen hoe het met me is. Ja, hij wist me goed te bespelen, het verlangen in me op te roepen en me te versieren. En dat terwijl echt alles nep is: zijn foto, de woorden en die toekomst samen. Hij kreeg me te pakken op een kwetsbare periode in mijn leven. Net gescheiden en voor het eerst van mijn leven alleen. En dan ben je ook écht alleen en eenzaam. De weekenden duren lang, de vakanties zijn vreselijk. Maar hij, hij is er altijd voor je! ‘Goedemorgen love, heb je lekker geslapen? Wat ga je vandaag doen? Wanneer gaan we chatten?’ Uren heb ik met hem achter de laptop gezeten en het was heerlijk. Een prachtig sprookje, zonder meer.

En dan verandert het sprookje in een nachtmerrie. Hoe ga je daarmee om? Zoals gezegd heb ik veel gehuild om het verlies. Verlies op verschillende fronten: financieel en relationeel. Ik besloot geen slachtoffer te zijn (wat ik natuurlijk wel was…) en legde mezelf een therapie op van veel bewegen en leuke dingen doen. En blijven werken voor de structuur in mijn leven. Het viel me zwaar. Ik sleepte me voort. Wat was ik dankbaar toen mijn broer me meevroeg met zijn gezin mee te gaan op vakantie met kerst!  En mijn vader en zijn vrouw die me mee uit eten namen. Ik kon wel huilen van blijdschap om zulke kleine gebaren van medemenselijkheid. Of vriendinnen die langskwamen, een uitje naar de kringloopwinkel, de aardige gemeenteleden van de kerk, of de vriendelijkheid van collega’s. Ik zat onderin die put en moest eruit zien te komen. Door de schaamtegevoelens praatte ik er met bijna niemand over. Dat heb ik lang volgehouden. Alleen mijn kinderen waren op de hoogte, mijn broers en enkele vertrouwenspersonen. Ik voelde me vaak eenzaam. Toch wilde ik me niet laten verslaan. Ik besloot dat die oplichter mij niet kapot kon krijgen. Ik zou terugslaan! Maar hoe? Hij kon niet gepakt worden en het geld was ik ook kwijt. Dat had die politieagente mij nadrukkelijk gezegd. Ik wilde mijn wraak! Toen bedacht ik een plan dat ik samen met mijn zoon heb uitgewerkt.

Diezelfde politieagente van de aangifte verbood mij nog langer contact met de oplichter te hebben. ‘Direct verbreken’, zei ze. Maar dat kon ik niet. Ik was aan hem verslaafd (of aan zijn aandacht). Het enige dat ik kon doen was in mijn ogen hem een vette vis voorhouden, maar NIETS meer geven. Zo hield ik hem aanvankelijk voor dat het geld op was, maar later dat er een nog groter bedrag zat aan te komen. Ik bedacht een plot, zoals hij voor mij diverse scenario’s in elkaar had gezet. En ik geef toe: ik had er lol in! Ik hield nu hém voor de gek. Heerlijk. Ik heb er veel om gelachen en dat hielp me enorm om me beter te voelen. Er moest wel een einde aan komen, dus na twee maanden liet ik het aflopen. Ik gaf mezelf als het ware die periode van twee maanden om ermee te dealen. Waar ik me wel slecht over voelde was dat ik tegen zoveel mensen gelogen had. ‘Het is toch geen oplichter he?!’ Nee, natuurlijk niet!’  ‘Heb je zijn gegevens gecheckt?’ ‘Jazeker’ (maar niet goed genoeg…) En oh, wat kan ik mensen goed overtuigen! Helaas, zeg ik nu, want hadden ze het maar doorgehad bij de bank! Oh buikpijn over zoveel geld. Hoe kon ik het doen?!

Hoe liep het sprookje af? Na een paar dates met Nederlandse mannen vond ik snel een nieuwe partner: ‘David’. En wederom werd ik zwaar verliefd en wist ik niet hoe snel ik bij hem moest intrekken in het noorden van het land. En wederom ging ik geven, geven, geven… Herken je het patroon? Her-enscenering heet dat in de vakliteratuur. Ik heb met ‘David’ hetzelfde gedaan als met de oplichter: ik plakte gewenste eigenschappen op hem die hij in geen honderd jaar kon waarmaken. Het is nu achteraf heel verklaarbaar waarom ik mij zo snel in dat nieuwe avontuur heb gestort. Ik was getraumatiseerd door de oplichting en zocht iemand die mij veiligheid en geborgenheid kon bieden. Maar dat kun je onmogelijk verwachten van iemand die zelf ook getraumatiseerd is. Daar kwam ik namelijk gaandeweg achter, dat hij eveneens een rugzak had. Wat een zware tijd heb ik doorgemaakt! Ik zat alleen in een nieuwe omgeving, zonder werk en met een trauma. Ik werd ziek en nog zieker. Een hele lijst kan ik aanleggen van al mijn lichamelijke klachten en aandoeningen van die tijd. Ik was zo gedesillusioneerd en gefrustreerd: nog nooit in mijn leven ben ik zo boos geweest. Mijn geknakte zelfvertrouwen heeft mij daarnaast een paar studiejaren gekost. Een zwaarmoedige tijd heb ik ook gehad, tegen het depressieve aan. Ik wilde wel uit die relatie stappen, maar ik kon het niet. Ik hield van hem, ondanks alles, en ik was heel bang om alleen te zijn.

Inmiddels heb ik traumatherapie gedaan en in een lotgenotengroep gezeten bij Slachtofferhulp Nederland en gaat het met mij stukken beter. In die lotgenotengroep heb ik her- en erkenning gekregen en dat heeft zó helend gewerkt! Het is heerlijk om je verhaal te kunnen vertellen zonder je te hoeven schamen! Daarnaast heb ik ook traumatherapie gevolgd om de achterliggende oorzaken aan te pakken. Want waardoor heb ik zoveel weggegeven in ruil voor liefde en aandacht?! Wat zegt dat over mij en waar komt dat vandaan? Dat werd gaandeweg de therapiesessies duidelijk. De oorzaak daarvoor lag in mijn achtergrond. Door al die inzichten werd ik steeds sterker en kreeg ik weer zelfvertrouwen. Toen kon ik eindelijk uit die moeilijke relatie stappen.

Ik ben terug verhuisd naar mijn oude omgeving en moest weer helemaal opnieuw beginnen. Een vriendin tipte mij over een woning: ik ging anti-kraak wonen in een school. En via allerlei baantjes belandde ik weer in mijn oude vak, het onderwijs. Het is heerlijk om met kinderen te werken! Maar die zelfverzekerdheid van mij vroeg nog wat aandacht. Die hele datingfraudeaffaire plus nasleep had mijn zelfvertrouwen danig geknakt. Het heeft een paar jaartjes geduurd voor ik weer lekker in mijn vel zat en weer ontspannen voor de klas kon staan. Voor de innerlijke balans ging ik daarom op yoga. Daar ontmoette ik een heel bijzonder mens. Om een lang verhaal kort te maken: we wonen nu samen. Ik heb gevonden wie ik zocht zonder te zoeken. Mijn ongeduld dreef me het internet op. En zie, ik kom mijn geliefde gewoon in het dagelijks leven tegen. Mooi he?! Maar het is ook waar dat dit nooit gebeurd zou zijn zonder die datingfraude-episode…

Ik heb eveneens veel geleerd van die datingfraude-ervaring. Het grappige was dat ik op bedevaart wilde naar Santiago de Compostela na mijn scheiding. Nu zeg ik: ik ben op bedevaart gegaan achter de laptop. Ik heb veel zelfkennis en inzichten opgedaan. Mijn leventje was over het algemeen gladjes verlopen tot dan. Maar een leven is nooit zonder rafelrandjes. Ik heb dít meegemaakt. Het was een heftige breuk in mijn levensverhaal. Had ik het willen missen? Ik had er nooit voor gekozen, maar nu zeg ik: ‘Deze ervaring heeft me gemaakt tot wie ik ben.’ Ik heb risico’s genomen, ben het avontuur aangegaan. Ik heb geleefd en veel verloren maar ook veel gewonnen. Het gaat niet om ‘hebben’ maar om ‘zijn’. Wat er echt toe doet, kost niets. Ik heb uiteindelijk ook kunnen vergeven en mezelf daarmee een grote gift gedaan. Ik word niet (meer) opgevreten door haat of boosheid. Het is goed zo.